Η στραπατσάδα ποτέ δεν έχει την ίδια γεύση στην πόλη. Γιατί εκεί τις ντομάτες δεν τις κόβεις κατευθείαν από το μποστάνι γιατί τα αβγά, ακόμη κι αυτά που τα λένε βιολογικά, δεν έχουν ούτε κατά διάνοια την παλιά γεύση από κείνο το χωριάτικο αβγουλάκι που μαζεύεις πρωινό από τις κότες. Όπως και να’χει, θα την φτιάξεις και στην πόλη. Πολυμορφική και πεντανόστιμη ένεκα, όλοι την αγαπάνε και τρώγεται όλες τις ώρες. Θα φροντίσεις, ωστόσο, να ωριμάσεις τις ντομάτες στο πιο κατακόκκινό τους, έξω από το ψυγείο. Τόσο που η φλούδα να ξεκολλά από μόνη της. Κι αν θέλεις καλές ντομάτες θα το ψωνίσεις από τον Σταματόπουλο που πουλάει τα καλύτερα Κορινθιακά καλούδια, τα στέλνει και ντελίβερι.
Η συνταγή απλή. Άρα πενταδύσκολη, καθότι τα πιο απλά πράγματα έχουν κάτι αδιόρατα μυστικά που χτίζουν ή γκρεμίζουν τη νοστιμιά τους. Ακολούθησέ την κατά γράμμα: Για ένα μεγάλο τηγάνι, θα πάρεις 3 μεγάλες ντομάτες υπερώριμες, θα τις ξεφλουδίσεις και θα τις ψιλοκόψεις με το χέρι σε ένα μπολ-το μούλτι αποκλείεται! Θα τους προσθέσεις ελάχιστο αλάτι και 1 γεμάτο κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη, θα ανακατέψεις και θα τις αφήσεις στο πλάι να περιμένουν τη σειρά τους. Καθαρίζεις δυό σκελίδες σκόρδο και τις κόβεις σε «δόντια» που λέγανε οι γιαγιάδες, ήτοι κατά μήκος σε μπαστουνάκια, όχι πολύ ψιλοκομμένα.
Εκτέλεση:
Ζεσταίνεις 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο στο τηγάνι, σε δυνατή φωτιά, ρίχνεις τη ντομάτα και το σκόρδο, αλατίζεις λιγάκι παραπάνω, χαμηλώνεις τη φωτιά, κι αφήνεις τη σάλτσα να μαγειρευτεί, γύρω στο 20λεπτο, αλλά θα δεις εσύ, μέχρι να απορροφήσει τα νερά της, να μείνει με το λάδι της, να αλλάξει χρώμα αλλά να μείνει και ζουμερή, να μην στεγνώσει, να μην παραψηθεί, διαφορετικά «την έκαψες!».
Βάζεις σε ένα μπολ 7 αβγά με το αλατάκι τους αλλά δεν τα χτυπάς όπως στην ομελέτα. Τρυπάς τους κρόκους να διαλύσουν και πολύ ελαφρά τους δίνεις μια ανακατεψιά με το πιρούνι. Μόνο μία.
Ρίχνεις τα αβγά στο τηγάνι, σε μέτρια φωτιά, ανακατεύεις και μένεις από πάνω τους. Με το πιρούνι ανακατεύεις ελαφρά, δημιουργώντας τρυπούλες να περάσει από μέσα το άψητο αβγό και έχεις το νού σου, όλο το μυστικό είναι εδώ: κατεβάζουμε τη στραπατσάδα μόλις-αλλά μόλις-έχει ασπρίσει το ασπράδι. Θέλουμε τα αβγά μελάτα και ζουμερά, να διευκολύνουμε τις βούτες. Αλλιώς, η στραπατσάδα που μοιάζει με σφουγγάρι πουρέ, δεν τρώγεται. Αν μείνει και την επόμενη, εξακολουθεί να είναι νόστιμη. Οι παραλλαγές *Μια πιπεριά κέρατο σε ροδέλες, δίνει ένα ακόμη πιο καλοκαιρινό, δροσερό άρωμα στην στραπατσάδα. *Στο τέλος μπορείς να προσθέσεις μαζί με τα αβγά και σπασμένη φέτα. *Σε μια άλλη εκδοχή, σοτάρεις πρώτα αρκετές πιπεριές κέρατο στο λάδι, ρίχνεις τις ντομάτες, τις αφήνεις να ψηθούν κι ύστερα κάνεις τρυπούλες και σπας ολόκληρα μέσα τα αβγά, μάτια. *Η νεότερη γαστρονομία θα σου συστήσει να προσθέσεις στο τέλος ρίγανη φρέσκια, θυμάρια και άλλα τέτοια. Τα οποία με έχουν κουράσει αφάνταστα να σας ομολογήσω. Ας κρατήσουμε και κάπου την λιτότητα της παράδοσης. Μόνο τη γεύση του αβγού και της ντομάτας στην πιο πετυχημένη παντριά τους. Πηγή: www.lifo.gr
