O πρώτος επιστήμονας που κατάφερε να επιβεβαιώσει τον Αϊνστάιν και να φωτογραφίσει μια Μαύρη Τρύπα του διαστήματος, o Δημήτρης Ψάλτης, έχει πολλές πιθανότητες να του απονεμηθεί το τρίτο Νόμπελ για την Ελλάδα.
Την Τρίτη, η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών θα ανακοινώσει τον νικητή του Νόμπελ Φυσικής και ο Έλληνας επιστήμων με καταγωγή από τις Σέρρες μπορεί να φέρει στην Ελλάδα το κορυφαίο βραβείο, μετά τον Σεφέρη το 1963 και τον Ελύτη το 1979.
Την αποκάλυψη έκανε ένας άλλος διάσημος Έλληνας επιστήμων, ο αστροφυσικός Διονύσιος Σιμόπουλος, ο οποίος περιέγραψε λεπτομερώς την σπουδαία ανακάλυψη του κ. Ψάλτη και της ομάδας του, στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας.
Ο καθηγητής Αστρονομίας και Φυσικής συνέβαλε τα μέγιστα στο μεγάλο «Τηλεσκόπιο Ορίζοντος Γεγονότων» που επέτυχε να αποτυπώσει για πρώτη φορά μια τεράστια Μαύρη Τρύπα και να επιβεβαιώσει την Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Πρόκειται για μια Μαύρη Τρύπα, που είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς το μέγεθός της, καθώς έχει διάμετρο περίπου 40 δισεκατομμύρια χλμ. (τρία εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την Γη) και ευρίσκεται σε απόσταση 500 εκατομμυρίων τρισεκατομμυρίων χιλιομέτρων!
Αυτό που επέτυχαν ο κ. Ψάλτης και η ομάδα του είναι ανεπανάληπτο, αφού το τηλεσκόπιο EHT για πρώτη φορά επέτρεψε στους επιστήμονες να ελέγξουν τις προβλέψεις της γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν για τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στα κέντρα γαλαξιών. «Η απεικόνιση μιας μαύρης τρύπας είναι μόνο η αρχή της προσπάθειάς μας να αναπτύξουμε νέα εργαλεία που θα μας επιτρέψουν να ερμηνεύσουμε τα άκρως πολύπλοκα δεδομένα της φύσεως» δήλωσε ο επιστήμονας.
Η ομάς του ήταν υπεύθυνη για τον συντονισμό των δεδομένων δυο εκ των οκτώ τηλεσκοπίων του προγράμματος. Το ένα ήταν στο όρος Γκράχαμ της Αριζόνας και το δεύτερο στην Ανταρκτική. Υπό την καθοδήγηση του κ. Ψάλτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ὑπερ-υπολογιστές, με τους κορυφαίους επεξεργαστές γραφικών της Nvidia οι οποίοι προορίζονται για βιντεοπαιγνίδια και προσομοιωτές εικονικής πραγματικότητας. Χάρη σε αυτούς κατέστη δυνατή η σύνθεση της φωτογραφίας, που προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον και ανακοινώθηκε σε έξι διαφορετικές συνεντεύξεις Τύπου ανά την υφήλιο!
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της ανακάλυψης, ο κ. Ψάλτης είπε ότι μέχρι πριν από δέκα χρόνια ήταν αδύνατον να φωτογραφηθεί μια Μαύρη Τρύπα. Και αυτό γιατί αν και πρόκειται για ένα φαινόμενο που βρίσκεται συνεχώς σε εξέλιξη σε μια έκταση όση και ολόκληρου του ηλιακού συστήματός μας, η τεράστια απόσταση που χωρίζει την Γη από την συγκεκριμένη Μαύρη Τρύπα (Messier 87 ή Μ87) «μετατρέπει την αχανή της διάμετρο σε κάτι που φαίνεται σαν ένα ντόνατ στην επιφάνεια της Σελήνης».
Και όμως, η συγκεκριμένη Μαύρη Τρύπα θεωρήθηκε ως πιο κοντινή στον πλανήτη μας και άρα η πιο πρόσφορη για φωτογράφηση. Ο κ. Ψάλτης και οι συνεργάτες του συνέλεξαν δεδομένα συνολικού όγκου άνω των 5.000 τρισεκατομμυρίων byte, τα οποία και αποθήκευσαν σε 1.000 δίσκους. Σαν αναλογία σε μουσικά αρχεία mp3 υψηλής πιστότητας, θα χρειάζονταν 4.700 χρόνια (!) για να τα ακούσει κάποιος από το πρώτο έως το τελευταίο κομμάτι.
Ο κ. Σιμόπουλος, ο οποίος έκανε γνωστή την πιθανότητα αύριο η Ελλάδα να πανηγυρίσει το τρίτο της Νόμπελ, εξήγησε πως οτιδήποτε και αν «πέσει» μέσα σε μια Μαύρη Τρύπα «χάνεται» από το σύμπαν, γιατί η βαρύτητά της είναι τόσο μεγάλη ώστε ούτε και αυτό ακόμη το φως να μην μπορεί να διαφύγει από την ελκτική δύναμή της.
Για τον άνθρωπο είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί πως λειτουργεί η Μαύρη Τρύπα, αφού όλοι οι νόμοι της Φυσικής παύουν να ισχύουν εκεί. «Αν στέλναμε κάποιο φανάρι, θα παρατηρούσαμε ότι το φως του ελαττώνεται όλο και πιο πολύ καθώς αυτό πλησίαζε στην Μαύρη Τρύπα. Τα φωτεινά δηλαδή κύματα χάνουν τόση πολλή ενέργεια στην προσπάθειά τους να σκαρφαλώσουν μακριά από την βαρύτητα της τρύπας, ώστε έχουμε σαν αποτέλεσμα το αδυνάτισμα της φωτεινής τους έντασης. Αν πάλι στέλναμε ένα ρολόι, τότε θα παρατηρούσαμε ότι καθώς αυτό πλησίαζε την Μαύρη Τρύπα ο χρόνος θα έτρεχε όλο και πιο αργά. Φυσικά, τα πάντα είναι σχετικά. Αν δηλαδή με κάποιο τρόπο αφήναμε το διαστημόπλοιο και πλησιάζαμε την μαύρη τρύπα, δεν θα αισθανόμασταν καμία αλλαγή στον χρόνο. Γιατί το ρολόι πού θα είχαμε μαζί μας θα έδειχνε ότι για μας ο χρόνος τρέχει κανονικά. Αντίθετα αν μπορούσαμε να διακρίνουμε τους δείκτες του ρολογιού που αφήσαμε στο διαστημόπλοιό μας, θα τους βλέπαμε να τρέχουν με τεράστιες ταχύτητες. Από τα πρόθυρα της Μαύρης Τρύπας ο χρόνος στο διαστημόπλοιο, καθώς και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σύμπαντος, θα έτρεχε με απίστευτη ταχύτητα. Αυτή η “παραμόρφωση” του χρόνου, μας λέει ότι αν με κάποιον τρόπο μπορούσαμε να ξεφύγουμε από την ελκτική δύναμη της μαύρης τρύπας και επιστρέφαμε και πάλι στο διαστημόπλοιό μας, θα βρισκόμασταν στο μέλλον. Συμβαίνει δηλαδή και στον χρόνο το ίδιο που συμβαίνει και στον χώρο» κατέληξε ο κ. Σιμόπουλος.
πηγή: «ΕΣΤΙΑ»
