Οι προκλητικοί κυβερνητικοί ισχυρισμοί για τα «ακραία» φαινόμενα, το «γαϊτανάκι» κυβέρνησης, Περιφερειών, δήμων και ΔΕΔΔΗΕ για το ποιος φταίει που εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά έμειναν χωρίς ρεύμα και ποιος δεν έκοψε το κλαδί και το δέντρο, προσπαθούν να κρύψουν το «δάσος» των εγκληματικών τους ευθυνών: Τη συμφωνία τους στην πολιτική «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας.
Οσο κι αν η κυβέρνηση και οι υπόλοιποι «παίζουν τον παπά» για να κρύψουν την αλήθεια αυτή, οι προτεραιότητες του αστικού κράτους, που οδηγούν στα σημερινά τραγικά αποτελέσματα, στο εν εξελίξει έγκλημα σε βάρος του λαού, δεν κρύβονται.
Οι «ασυντόνιστες» κατά τ’ άλλα κυβερνήσεις, Περιφέρειες και δήμοι «συντονίζονται» σε χρόνο ρεκόρ – αξιοποιώντας και τις «fast track» διαδικασίες που έχουν νομοθετηθεί την τελευταία δεκαετία – όταν πρόκειται να «σπείρουν» με πανάκριβες ΑΠΕ ακόμα και τις πιο δυσπρόσιτες βουνοκορφές, μέχρι και περιοχές Natura, για τα κέρδη των «πράσινων» αρπακτικών. Πετάνε όμως «το μπαλάκι» η μία στην άλλη και επικαλούνται …το δασαρχείο όταν πρόκειται για τις ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων ακόμα και μέσα στην καρδιά της Αθήνας.
Με «σημαία» τα σχέδια της αστικής τάξης για «Ελλάδα – ενεργειακό κόμβο» και «εξαγωγέα Ενέργειας», το κράτος στηρίζει με δισ. ευρώ τις επενδύσεις στην «πράσινη οικονομία», «τρέχοντας» μεγάλα ενεργειακά σχέδια, όχι για τις ανάγκες του λαού, αλλά για τα κέρδη των μονοπωλίων, προωθώντας τη βαθύτερη ενσωμάτωση του εθνικού δικτύου παραγωγής και διανομής στην «ενιαία αγορά ηλεκτρισμού» της ΕΕ.
Με τον ίδιο ακριβώς στόχο και στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» στην αγορά Ενέργειας, προωθούνται η απολιγνιτοποίηση, η πώληση μονάδων της ΔΕΗ ΑΕ σε ανταγωνιστικά μεγαθήρια, το κλείσιμο άλλων λιγνιτικών μονάδων, η παραπέρα ιδιωτικοποίηση των δικτύων.
Στο πλαίσιο αυτής της αντιλαϊκής στρατηγικής για την Ενέργεια, εργαζόμενοι απαραίτητοι για τη συντήρηση του δικτύου απολύονται και τα δικαιώματά τους διαλύονται, οι εργολαβίες αντικαθιστούν το μόνιμο προσωπικό, υποδομές που σχετίζονται με τις λαϊκές ανάγκες απαξιώνονται (η πυρκαγιά στον υποσταθμό της ΔΕΗ στον Ασπρόπυργο, που λειτουργούσε με υλικά του 1970, είναι αποκαλυπτική) και το βάρος δίνεται σε έργα και υποδομές που αφορούν τους μεγάλους πελάτες, δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Η αυτονόητη ανάγκη του λαού εν έτει 2021 για φτηνή και απρόσκοπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας συνθλίβεται στις μυλόπετρες του «κόστους – οφέλους» για λογαριασμό των επιχειρηματιών και των κερδών τους, με αποκορύφωμα την κακοκαιρία, που πάνω από 250.000 νοικοκυριά στην Αττική έμειναν χωρίς καθόλου ρεύμα!
Αλλά και τις υπόλοιπες 364 μέρες που δεν χτυπάνε τα «ακραία» καιρικά φαινόμενα και επικρατεί η «κανονικότητα» της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας, η εικόνα για εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, που είναι αντιμέτωπα με την ενεργειακή φτώχεια, δεν είναι και πολύ διαφορετική.
Και είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση και οι εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας δεν δυσκολεύονται καθόλου να βρουν συνεργεία και προσωπικό για να κόψουν το ρεύμα όταν κάποιος μεροκαματιάρης δεν έχει να πληρώσει τον λογαριασμό, σε πάνω από 200.000 περιπτώσεις κάθε χρόνο, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο όταν καλούνται να αποκαταστήσουν τις ζημιές από τον χιονιά, βυθίζοντας τον κόσμο στο σκοτάδι.
«Ρολόι» λειτουργούν επίσης όλοι οι μηχανισμοί όταν πρόκειται να βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό σε χιλιάδες οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν το πανάκριβο ρεύμα, με τις απανωτές αυξήσεις όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια. Οταν στέλνουν τα ραβασάκια «για να αυξηθεί η εισπραξιμότητα», όπως είναι ο στόχος και στην περιβόητη «Εκθεση Πισσαρίδη», για να «προικοδοτήσουν» τη ΔΕΗ, τους ΑΠΕτζήδες, για να διασφαλίσουν φτηνότερο ρεύμα για τους βιομήχανους.
Αυτά και άλλα πολλά είναι το εν εξελίξει έγκλημα της «απελευθέρωσης» στην Ενέργεια, που αποτελεί πολιτική της ΕΕ και κοινό στόχο των ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, που οι διαδοχικές κυβερνήσεις τους προωθούν, η μία χτίζοντας πάνω στο έργο της άλλης, με τη συνδρομή των περιφερειαρχών και των δημάρχων τους.
Την ίδια πείρα άλλωστε έχει ο λαός μας σε κάθε πεδίο: Στις μεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες, στην ύδρευση, στα μεγάλα έργα, όπου προωθείται η πολιτική που έχει στο επίκεντρο τα κέρδη του κεφαλαίου και γι’ αυτό «γράφει στο χιόνι» τις ανάγκες του λαού. Αυτήν τη στρατηγική πρέπει να σημαδέψει και ο λαός μας, με τον αγώνα και τη δράση του, για να δει φως.
