Του Λάκη Λαζόπουλου
Το τέλος της Χρυσής Αυγής θα σημάνει το τέλος μιας κακής πτυχής του εαυτού μας.
Μιας κακής περιόδου της νεώτερης ιστορίας μας!
Τίποτα δεν ανθίζει άλλωστε εάν δεν υπάρχει το κατάλληλο χώμα.
Υπάρχει μια άρρωστη πλευρά στον Έλληνα, που θέλει να σκοτώνει σηκώνοντας λάβαρα της φαντασίας του, μιας δήθεν πατρίδας που του ανήκει ολοκληρωτικά, ενός δήθεν πατριώτη που τυλίγεται μόνος του στην ελληνική σημαία και εν ονόματι του Θεού και της Παναγίας, δολοφονεί τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον Έλληνα που δεν του αρέσει.
Βάζει τον άρρωστο εαυτό του να προσδιορίσει τι είναι και τι δεν είναι υγιές.
Ένα «εγώ» που αναπτύσσεται πάνω σε ανύπαρκτα ιδεώδη που εξυπηρετούν περισσότερο διαστροφές των ίδιων αυτών που για να ξεγελούν τους εαυτούς τους.
Αρκεί να δει κανείς τα μούτρα τους για να δει το μίσος τους να κόβει βόλτες, αποφασίζοντας ποιος πρέπει να υπάρχει και ποιος δεν πρέπει να υπάρχει.
Γι’ αυτούς τη ζωή τη δίνει ο Θεός και μπορεί να την πάρει ή ο Θεός ή ο Χρυσαυγίτης.
Μπορεί να είναι αυτό ιδεώδες;
Ο Παύλος Φύσσας ήταν ένας πολύ ζωντανός, ένας πολύ προοδευτικός, ένας πολύ αγαπητός μουσικός, που ξεσήκωνε με το μυαλό του και τη φωνή του τους συνομηλίκους του.
Μουσική και στίχοι σε ακέραια συνεννόηση με τις ιδέες του και την ελεύθερη ψυχή του.
Έτσι μπήκε στο μάτι του κυκλώνα, έτσι έδωσαν εντολή στον Ρουπακιά να φύγει απ’ το σπίτι, να τον μαχαιρώσει, έτσι η αστυνομία έκανε τα στραβά μάτια, γιατί εκείνη την περίοδο «κάλυπταν» με τις πράξεις τους τους Χρυσαυγίτες.
Μόνο η μάνα του Φύσσα, η Μάγδα Φύσσα, κράτησε όρθιο το παιδί της, ζωντανό, αναστημένο, για να τους δει να τιμωρούνται στα μάτια του μπροστά.
Η Μάγδα Φύσσα έβγαλε τη Χρυσή Αυγή από τη Βουλή.
Όχι οι άλλοι πολιτικοί.
Όχι οι δημοσιογράφοι που ως την τελευταία στιγμή υπέθαλπαν με τη βρώμικη χαρά στα μάτια τους που κρυβόταν πίσω από ψεύτικα λόγια καταδίκης.
Η εποχή δεν θυμάται κανέναν δημοσιογράφο να μπήκε μπροστά γι‘ αυτήν την υπόθεση.
Η Χρυσή Αυγή είχε χρήματα από πίσω της, είχε εντολείς.
Δεν ήταν αυτοφυής ο ναζισμός αυτός.
Η Μάγδα Φύσσα υπήρξε για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους η μάνα που όλοι θα θέλαμε να έχουμε.
Όρθια, με τον πόνο αγκαλιά δίπλα στο παιδί της, άφοβη μπροστά στον ναζισμό.
Η Μάγδα Φύσσα όλα αυτά τα χρόνια ανάβει τα καντήλια των ζωντανών που πέθαναν οι ιδέες τους.
Στεκόμαστε όλοι δίπλα της και ξέρουμε ότι η καταδίκη της εγκληματικής Χρυσής Αυγής είναι αποκλειστικά έργο δικό της.
Και περιμένουμε τη νίκη της!
