Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι συζητήσεις μας με φίλους και γνωστούς θα είναι προστατευμένες; Δύσκολο, πολύ δύσκολο.
Να αρχίσουμε να στέλνουμε περιστέρια με γραπτά σημειώματα στα πόδια των πτηνών; Μπορεί να τα πυροβολήσουν οι αρμόδιοι και να πάρουν τα σημειώματα. Μπορεί να τα πουλιά να μην είναι καλά εκπαιδευμένα, να χάσουν τον προσανατολισμό τους και να προσγειωθούν στα χέρια των εχθρών μας.
Μήπως να μιλάμε κανονικά στα τηλέφωνα-κινητά και σταθερά-αλλά με κωδικούς και ψευδώνυμα που θα είναι γνωστά μόνο σε μας και τους συνομιλητές μας; Είναι βέβαιο ότι θα μπερδευτούμε. Που να θυμάσαι όλα όσα έχεις συμφωνήσει. Το να κουβαλάς πάνω σου ένα ερμηνευτικό εγχειρίδιο δεν είναι σώφρον γιατί μπορεί να σε συλλάβουν και να μάθουν τα πάντα.
Μήπως να αποφεύγουμε τα τηλέφωνα και να προτιμούμε τις επαφές δια ζώσης σε ανοιχτούς χώρους, μακριά από αυτοκίνητα και ανθρώπους; Είναι μια κάποια λύση. Αρκεί να ψάχνουμε καλά τον άλλο μπας και έχει πάνω του μικρόφωνα και να δεχόμαστε να μας ψάχνει κι αυτός. Ταπεινωτικό.
Τότε; Ίσως να σταματήσουμε να μιλάμε; Να σταματήσουμε να ερχόμαστε σε επαφή με φίλους και γνωστούς; Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε; Και το κυριότερο, να σταματήσουμε να ανησυχούμε για το επίπεδο της δημοκρατίας μας;
efsyn.gr
