Τι τρώμε την Κυριακή της Τυρινής; Ήθη και ξεχασμένα έθιμα από όλη την Ελλάδα

Εκτός από τις μεταμφιέσεις με τις συμβολικές τους προεκτάσεις, τα αστεία και τα τραγούδια, πολλά έθιμα της μέρας αυτής είχαν κυρίως οικογενειακό και κοινωνικό χαρακτήρα, καθώς έδιναν την ευκαιρία να αναζωογονηθούν οι συγγενικοί και φιλικοί δεσμοί.

Τα έθιμα της τελευταίας Αποκριάς, της Τυρινής, παλαιότερα κυρίως, αλλά ακόμα και σήμερα σε πολλές περιοχές της ελληνικής υπαίθρου, ενίσχυαν τη συνοχή των ανθρώπινων δεσμών. Ως επίκεντρο είχαν τη συγκέντρωση συγγενών και αγαπημένων προσώπων σε ένα σπίτι, συνήθως των πιο ηλικιωμένων, όπου διασκέδαζαν όλοι μαζί. Ήταν μάλιστα τόσο σημαντική αυτή η εορταστική συνάθροιση, ώστε το θεωρούσαν γρουσουζιά να μη βρεθούν στο οικογενειακό πανηγύρι.

Η προετοιμασία ξεκινούσε μέρες πριν. Κατά την εβδομάδα της Τυροφάγου εξαφανίζονταν από τα σπίτια τα κρεατικά και όλοι οι χωριανοί προμηθεύονταν γάλα, για να φτιάξουν τις «ξυπόλητες» γαλόπιτες, τις μακαρονόπιτες και τις τυρόπιτες και να πήξουν τα γιαούρτια, ενώ οι νοικοκυρές ετοίμαζαν γαλακτερά φαγητά και γλυκίσματα για να κεράσουν τις μπούλες και τους φίλους.

Το Σάββατο της Τυρινής οι γυναίκες έφτιαχναν τα ψυχούδια, μικρά στρογγυλά ψωμάκια με τη σφραγίδα στη μέση, σαν πρόσφορο. Αυτήν την ιδιαίτερη μέρα πήγαιναν τα παιδιά στα νεκροταφείο, έπαιρναν από ένα ψυχούδι και προσεύχονταν. Οι γυναίκες, μαζί με τα ψυχούδια, είχαν κι ένα σίδερο του σιδερώματος με αναμμένα κάρβουνα, για να το ρίξουν μαζί με λιβάνι επάνω στο μνήμα. Στις ψυχές, προτού φύγουν από το νεκροταφείο, άφηναν μια μπουκιά ψυχούδι μουσκεμένο στο κρασί.

Πριν αρχίσει το φαγητό, ή και κατόπιν, οι συγγενείς ζητούσαν συγχώρηση από τους πιο ηλικιωμένους και αλληλοσυγχωρούνταν ώστε να αρχίσουν τη Σαρακοστή με καθαρή καρδιά και ήσυχη συνείδηση.

Το κατεξοχήν φαγητό της τελευταίας Αποκριάς ήταν τα μακαρόνια ή «μακαρούνες». Παλαιότερα τα μακαρόνια έπρεπε οπωσδήποτε να είναι σπιτικά και οι νοικοκυρές τα έφτιαχναν με μεγάλη τέχνη και δεξιότητα. Αν και ο «κανόνας» ήταν να φέρνουν οι συγγενείς κάποια φαγητά, σε ορισμένα μέρη τη μακαρονάδα την έφτιαχνε απαραιτήτως η γιαγιά του σπιτιού με δικά της έξοδα.

Οι κοινότητες των Βλάχων των ορεινών περιοχών της κεντρικής Ελλάδας έφτιαχναν παραδοσιακές γαλατόπιτες, τυρόπιτες ή πίτες με τραχανά.

Στο νησί της Καρπάθου, κατά την παράδοση, όλοι καλούνταν στο σπίτι του δημάρχου, όπου υπήρχε ένας μεγάλος μπουφές με ψάρι, γαλακτοκομικά προϊόντα, σιτάκα και γλυκά.

Στη Μήλο και την Κέα τα υπολείμματα του φαγητού από τη γιορτή της Τυροφάγου έμεναν στο τραπέζι μέχρι το επόμενο πρωί, για την περίπτωση που το «φάντασμα του σπιτιού» πεινάσει τη νύχτα.

Ένα ιδιαίτερο έθιμο γινόταν και στην Κρήτη. Η νοικοκυρά το τυρί που περίσσευε από την Τυρινή το φυλούσε και το έπαιρνε μαζί της στην Ανάσταση και, όταν ο παπάς έλεγε το «Χριστός Ανέστη», το μοίραζε στους συγγενείς, για να μη βγάζουν καλόγερους (δοθιήνες).

Το έθιμο του «χάσκαρη» και ο συμβολισμός του

Ένα άλλο έθιμο της Τυροφάγου ήταν το βραδινό γεύμα να τελειώνει με αυγά, βρασμένα ή ψημένα στο τζάκι.

Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας τα μέλη της οικογένειας έψηναν τα αυγά τους κοντά στη θράκα του τζακιού και περίμεναν να δουν ποιανού το αυγό θα «ιδρώσει» πρώτο, σημάδι ότι αυτός θα έχει καλή χρονιά.

Το πιο διασκεδαστικό και πανελλήνια γνωστό έθιμο ήταν του «χάσκα», «χάσκαρη», «χάψαρου», «χάψαλου», ένα παιχνίδι με αυγό καθαρισμένο (σπανιότερα ακαθάριστο). Έδεναν το αυγό με μια κλωστή από το ταβάνι και κάποιος το στριφογύριζε. Όποιος το έπιανε με το στόμα ήταν ο τυχερός. Αλλού το αυγό το έδεναν με κλωστή σε ένα μακρύ ξύλο που το κουνούσε ο νοικοκύρης. Αλλού πάλι προσπαθούσαν να το πιάσουν τα παιδιά με το στόμα, γονατιστά και με δεμένα τα χέρια. Ο συμβολισμός αυτής της παράδοσης ήταν ότι είναι καλό να «βουλώσουν» το στόμα τους με αυγό και να το «ξεβουλώσουν» το Πάσχα, πάλι με αυγό!

 

Δείτε μια αγαπημένη συνταγή, από έναν αγαπημένο μου άνθρωπο! Τα υλικά, είναι λίγο-πολύ γνωστά: αυγά, γάλα και τυριά του τόπου μας!

Υλικά Συνταγής
1 πακέτο χωριάτικο φύλλο ή 6 σπιτικά χωριάτικα φύλλα
6 αυγά (ή 4 αν προτιμάτε)
3 ½ φλ. γάλα φρέσκο
1/2 φλ. ελαιόλαδο
λίγο αλάτι
πιπέρι
200 γραμ. κεφαλογραβιέρα
600 γραμ. φέτα βαρελίσια σκληρή
1/4 φλ. ελαιόλαδο για τα φύλλα

Για την τυρόπιτα με χωριάτικο φύλλο και φέτα, θα χρησιμοποιήσουμε ένα ρηχό ταψί για πίτα, 40 ή 42 εκατοστών και θα ψήσουμε στην κάτω σχάρα. Λαδώνουμε το ταψί και προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς C στις αντιστάσεις.

Σε ένα μπολ χτυπάμε τα αυγά με σύρμα.

Προσθέτουμε το γάλα και το ελαιόλαδο. Τα χτυπάμε λίγο. Προσθέτουμε λίγο αλάτι και πιπέρι.

Θρυμματίζουμε τα τυριά.

Ανοίγουμε το χωριάτικο φύλλο, στρώνουμε 2 φύλλα κάτω, ραντίζουμε με περίπου 3/4 φλ. μείγμα γάλα – αυγό και πασπαλίζουμε με τα τυριά την επιφάνεια.

Στρώνουμε το τρίτο φύλλο, ραντίζουμε με 3/4 φλ. μείγμα γάλα-αυγό και πασπαλίζουμε με τα τυριά. Καλύπτουμε με το 4ο και το 5ο φύλλο, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία.

Ραντίζουμε δηλαδή με το υγρό μείγμα και πασπαλίζουμε, ενδιάμεσα, με τα υπόλοιπα τυριά. Γυρνάμε τις άκρες των φύλλων προς τα μέσα, πάνω στην πίτα. Τέλος, καλύπτουμε την πίτα με το τελευταίο φύλλο.

Τρυπάμε την επιφάνεια με πιρούνι, χωρίς να φτάσουμε στη βάση. Περιχύνουμε με το υπόλοιπο μείγμα γάλα-αυγό και ραντίζουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Ψήνουμε για περίπου 1 ώρα και 10′, μέχρι να ροδίσει καλά η πίτα.

Extra Tip

Εάν δεν έχετε τόσο μεγάλο ταψί, τότε ελαττώστε το μείγμα κατά 2 αυγά. Να ξέρετε ότι οι ωραίες, αυθεντικές πίτες, ποτέ δεν ξεπερνούν σε πάχος τα 3 εκατοστά.

Διαβάστε περισσότερα: https://www.argiro.gr/recipe/turopita-fantastiki-tis-petheras-mou/

Πηγή οrthodoxplanet.com