Ο αντίκτυπος της Οκτωβριανής Επανάστασης – Το σοσιαλιστικό editorial – Η μάταιη αναζήτηση λίγης ζάχαρης – Η κριτική στον Μητροπολίτη Κορίνθου
Τα Χριστούγεννα του 1917 ήταν περίεργα για την Ελλάδα. Είχαν περάσει σχεδόν επτά μήνες που είχε μπει τέλος στον περίφημο «Εθνικό Διχασμό» με την αποπομπή του βασιλιά Κωνσταντίνου και ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε επανακάμψει στην πρωθυπουργία, αλλά και έξι ακριβώς μήνες, που η χώρα μας είχε εμπλακεί ενεργά, στο Βαλκανικό μέτωπο, στον Μεγάλο Πόλεμο, όπως λεγόταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πριν ξεσπάσει ο Β΄.
Εν τω μεταξύ από τον Οκτώβριο, εκείνου του έτους, στη Ρωσία ήταν σε εξέλιξη η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση η οποία είχε μοιραστεί το ενδιαφέρον του κόσμου με τα γεγονότα του Μεγάλου Πολέμου.
Στην Κορινθία, όπως και σε όλη την Ελλάδα, οι κάτοικοι περίμεναν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μέσα σε ένα πρωτόγνωρο κλίμα, με έλλειψη βασικών αγαθών, φτώχια, πείνα και ισχυρές σοσιαλιστικές απόψεις!
Για λίγη ζάχαρη
Τι μας λείπει; Γράφουν στα χρονογραφήματά τους οι εφημερίδες της εποχής και απαντούν οι αρθρογράφοι μόνοι τους: Το κρέας, τα χριστόψωμα, τα γλυκά μας, η ησυχία. Περιγράφοντας με λίγες λέξεις την ένδεια στην οποία βρίσκονται τα κορινθιακά νοικοκυριά, μεσούντος του πολέμου, τα Χριστούγεννα του 1917.
Οι νοικοκυρές ζητούν λίγη ζάχαρη, να κάνουν γλυκά, να μυρίσει το σπίτι Χριστούγεννα και να μαλακώσουν οι ψυχές παιδιών και ενηλίκων. Αλλά που να βρεθεί η ζάχαρη; Λείπει από παντού!
Καβγάδες στα σπιτικά γιατί η κυρία Δείνα βρήκε λίγη ζάχαρη, ενώ η κυρία Ψ. την αγόρασε έστω και πανάκριβη! Απελπισία, τσακωμός και το αναγκαίο ψέμα για να ηρεμήσουν τα πράγματα: «Έγραψα στο θείο μου στην Αθήνα και θα μας στείλει 5 οκάδες», πληροφορεί ο σύζυγος και η ηρεμία επέρχεται. Όταν το ψέμα θα αποκαλυφθεί η ανάγκη των χριστουγεννιάτικων γλυκών θα έχει περάσει και η φασαρία θα μετριαστεί!
Φιλανθρωπική παραίνεση
Η φτώχια και η πείνα που έχει ενσκήψει στην πόλη της Κορίνθου είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί με χρηματικά ποσά, κατά την άποψη των Κορίνθιων αρθρογράφων του 1917. Προτείνουν λοιπόν η φιλανθρωπία να εκδηλωθεί με την προσφορά ειδών και τροφίμων.
Ταυτόχρονα στηλιτεύεται έντονα η αδιαφορία των πλουσίων της πόλης, οι οποίοι βολεύονται στη ζεστασιά και τη χλιδή των δύο Λεσχών που λειτουργούν στην Κόρινθο και αδιαφορούν για την πείνα και τη δυστυχία των συμπολιτών τους.
Η τολμηρή δημοσιογραφική πένα του 1917 δεν παραλείπει να ασκήσει δριμεία κριτική και στον Μητροπολίτη Κορίνθου, ζητώντας του να κινητοποιηθεί και να «ξυπνήσει τους πλούσιους από την αδιαφορία τους για τη δυστυχία των πέριξ αυτών πτωχών»!
Το σοσιαλιστικό editorial της εφημερίδας «Νέα Κόρινθος»
Εντύπωση προκαλεί το πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας «Νέα Κόρινθος» το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ εξομοιώνει την Οκτωβριανή Επανάσταση με τον Χριστιανισμό και προσδοκά την επικράτησή της στην κοινωνία των ανθρώπων, όπως επικράτησε και ο Χριστιανισμός παρά τους διωγμούς τους οποίους υπέστη.
Ο αρθρογράφος ξεκινά την αναφορά του από τα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης για την οποία λέει ότι ανυψώνει τον άνθρωπο, όπως και η διδασκαλία του Θείου Βρέφους και τον εγκαθηλώνει εις του κεφαλαίου την απόλυτον και απεριόριστον ισχύν!
Αναφερόμενος δε στην Οκτωβριανή Επανάσταση που μόλις δύο μήνες πριν έχει ξεσπάσει στην Ρωσία, τη χαρακτηρίζει «ανθρωποσωτήριο» και τελικό σταθμό της Χριστιανικής Θρησκείας και της Γαλλικής Επανάστασης, η οποία όπως είναι λογικό θα έχει και τα θύματά της!
«Ποιος δυνόταν να φαντασθεί προ ενός έτους την εν Ρωσία ήδη κατάστασιν; Και ποιος δυνόταν να προΐδει την κατάπτωση των καταχρύσων στρατηγών, μεγιστάνων, πριγκήπων εις των οποίων ένα νεύμα τα πάντα υποχωρούσαν, πλην των σοσιαλιστικοδημοκρατικών αρχών, οι οποίες παγιώνονταν, διότι εδίδασκον και διδάσκουσι την αλήθειαν, απόστολοι αυτοί της διδασκαλίας του Θεανθρώπου;», αναρωτάται!
Και παρακάτω σημειώνει: «Μια μεγάλη ιδέα, μια ανατροφή ολόκληρων αιώνων δεσποτισμού θα έχει τα επεισόδιά της», γράφει χαρακτηριστικά και συμπληρώνει: «Όλαι αι υψηλαί ιδέαι εν τη πάλη θέλουσι τα θύματά των. Τον Χριστιανισμόν κατεδίωξαν οι Νέρωνες. Αλλά βληθείς επεκράτησε. Τα θεοπέμπτους αρχάς της Γαλλικής Επαναστάσεως κατεδίωξαν οι τότε δεσπόται-υλισταί. Αλλ’ επεκράτησαν.
Τας δημοκρατικάς και σοσιαλιστικάς αρχάς κατεδίωξαν οι χρυσοποίκιλτοι δεσπόται των λαϊκών μαζών. Αλλ’ ιδού αυτές επικρατούν και μάλιστα εκεί όπου και οι πλέον αισιόδοξοι φοβούνταν»!
Ο αρθρογράφος της «Νέας Κορίνθου» καταλήγει εκφράζοντας τη βεβαιότητά του ότι οι θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων που έπεσαν θύματα του δεσποτισμού ανά τους αιώνες, θα δικαιωθούν στον τελικό και νικηφόρο σταθμό της σοσιαλιστικής επανάστασης της Ρωσίας!
