Φόβος για συμμετοχή στο μάθημα, ταχυπαλμία πριν από κάθε εξέταση, ανησυχία για επικείμενη αποτυχία, απροθυμία για να πάει το παιδί σχολείο είναι μόνο κάποια από τα συμπτώματα του άγχους στο περιβάλλον του σχολείου.
Οι επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν στους μαθητές, οι οποίοι βιώνουν είτε λίγο είτε πολύ το άγχος στο σχολείο μπορεί να είναι «απλές», όσο απλό μπορεί να θεωρηθεί ένα τόσο αρνητικό συναίσθημα όσο αυτό του «στρες», μπορεί ωστόσο να επιβαρύνει τόσο τα παιδιά, ώστε να παρουσιάσουν ακόμα και ψυχοσωματικά συμπτώματα. Ενδεικτικά ακολουθούν κάποιες από τις συνέπειες του άγχους στο σχολικό περιβάλλον:
- Εξασθένιση βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης μνήμης. Αντιλαμβανόμαστε όλοι, πόσο δύσκολη είναι συμμετοχή στο μάθημα, όταν ξεχνάμε κάτι, που μπορεί να μελετούσαμε όλη τη μέρα ή κάτι, που μόλις 5 λεπτά πριν μας ζητήσει ο καθηγητής να απαντήσουμε σε κάποια ερώτησή του, ήταν κτήμα μας.
- Μείωση της διάρκειας συγκέντρωσης.
- Αλλαγές σε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας. Μπορεί ένα άτομο με συνέπεια να γίνει αδιάφορο, ένα άτομο τακτικό να γίνει επιπόλαιο ή ακατάστατο και ούτω ο καθεξής.
- Ραγδαία πτώση της αυτοεκτίμησης. Το παιδί νιώθει ανίκανο ή ανάξιο να ανταποκριθεί σε κάποιο διαγώνισμα ή να συμμετέχει στο μάθημα.
- Αύξηση προβλημάτων στο λόγο. Και πάλι προκύπτει διστακτικότητα για προφορική συμμετοχή στο μάθημα.
- Συναισθηματικές εκρήξεις. Ο μαθητής μπορεί να φτάσει σε σημείο, που να μη μπορεί να διαχειριστεί τα αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν το άγχος.
- Χαμηλά επίπεδα ενέργειας– Αίσθημα κόπωσης
- Μείωση ενθουσιασμού. Ακόμα και παιδιά φιλομαθή φτάνουν σε σημείο να απραγούν ή να δυσανασχετούν την ώρα του μαθήματος.
- Ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλος, δύσπνοια, ζαλάδα, πόνο ή πλάκωμα στο στήθος, ρίγη κά.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως εμείς, γονείς, καθηγητές, διευθυντές, όσοι σχετιζόμαστε με την εκπαίδευση ή έχουμε δικά μας παιδιά, μπορούμε να προλάβουμε όλα αυτά τα δυσάρεστα συμπτώματα και να κάνουμε τη μάθηση και το σχολείο έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Ευχάριστα, δημιουργικά, καινοτόμα. Πώς; Ακολουθούν μόνο κάποια από τα μέτρα, τα οποία μπορούν να ληφθούν:
- Με περιγραφική αξιολόγηση (όπου είναι αυτό εφικτό). Ένας κακός βαθμός ίσως να μην ωφελεί κάπου στο παιδί παρά μόνο στο να του υποδείξει πως δεν τα πήγε όσο καλά θα έπρεπε/θα ήθελε. Με μία περιγραφική αξιολόγηση ο καθηγητής μπορεί να βοηθήσει το μαθητή να καταλάβει που μπορεί να βελτιωθεί/ που πρέπει να δώσει περισσότερο βάση.
- Στόχος του σχολείου επομένως θα πρέπει να είναι η γνώση και όχι ο βαθμός. Ίσως ένα βήμα πριν τις Πανελλήνιες αυτό να μη μπορεί να συμβεί. Στις μικρότερες όμως τάξεις είναι σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά πόσα μπορούν να «πάρουν» από το σχολείο και πως στόχος δεν είναι μόνο να μάθουν παπαγαλία το μάθημα της επόμενης μέρας για να πάρουν έναν καλό βαθμό.
- Ο καθηγητής θα πρέπει να ενισχύει το συνεργατικό κλίμα αναπτύσσοντας παράλληλα την «καλή ανταγωνιστικότητα» ανάμεσα στους μαθητές.
- Καθοριστικό ρόλο σαφώς παίζει και η οικογένεια. Χρειάζεται η στήριξη των γονιών και όχι η προτροπή και η πίεση για ακόμα έναν καλό βαθμό.
- Τέλος, δάσκαλοι, καθηγητές και γονείς πρέπει να βοηθούν τους μαθητές να αντιλαμβάνονται σε τι είναι καλοί και να τους τονίζουν τι μπορούν να κάνουν, ποιες είναι οι δυνάμεις τους και όχι μόνο να επισημαίνουν τα λάθη τους.
Είναι στο χέρι μας να μεγαλώσουμε ευτυχισμένους και δημιουργικούς ανθρώπους. Το να τους διδάξουμε το άγχος και τον «κακό» ανταγωνισμό ίσως δεν τους βοηθήσει στη μετέπειτα ζωή τους.
.schooltime.gr
