Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 5 της υπ’ αριθμόν Α1041/2019 απόφασης του κ. Πιτσιλή, για τον καθορισμό του τύπου και του περιεχομένου των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων, «το τεκμαρτό εισόδημα από δωρεάν παραχώρηση κατοικίας μέχρι διακόσια τετραγωνικά μέτρα (200 τ.μ.), ολόκληρης ή τμήματος αυτής, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως κύρια κατοικία προς ανιόντες ή κατιόντες συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, το οποίο απαλλάσσεται από το φόρο και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης, δεν αναγράφεται στη δήλωση».
Η φράση «ολόκληρης ή τμήματος αυτής», η οποία περιλαμβάνεται στο συγκεκριμένο απόσπασμα της απόφασης, δείχνει ότι η ΑΑΔΕ έχει αναγνωρίσει -εδώ και 4 χρόνια- το δικαίωμα σε κάθε φορολογούμενο να ισχυριστεί ότι παραχωρεί δωρεάν μέρος της κύριας κατοικίας του σε ενήλικο μη εξαρτώμενο τέκνο του, δηλαδή να μην δηλώνει το τέκνο αυτό ως «φιλοξενούμενο».
Η δυνατότητα αυτή όμως ανοίγει «παράθυρο» σε χιλιάδες οικογενειάρχες που συγκατοικούν με ενήλικα μη εξαρτώμενα τέκνα τους (με παιδιά άνω των 18 ετών που έχουν ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο των 3.000 ευρώ) να πάψουν να τα δηλώνουν στην εφορία ως «φιλοξενούμενα» και να τα εμφανίζουν πλέον ως διαμένοντα σε δωρεάν παραχωρούμενο τμήμα της κύριας κατοικίας τους.
Συνέπεια αυτής της αλλαγής του τρόπου εμφάνισης των ενήλικων μη εξαρτώμενων τέκνων στις φορολογικές δηλώσεις των γονέων είναι τα ίδια τα τέκνα να δηλώνουν πλέον στις δικές τους φορολογικές δηλώσεις ότι κατοικούν σε δωρεάν παραχωρηθέν τμήμα της κατοικίας των γονέων τους κι όχι ότι είναι «φιλοξενούμενα».
