Αρκετά συχνά οι γυναίκες παραπονιούνται για το πρήξιμο που παρατηρούν στο στήθος τους. Διάφορες αιτίες είναι υπεύθυνες για το πρησμένο στήθος, χωρίς συνήθως να εμπνέουν ανησυχία.
- Εφηβεία. Στην έναρξη της εφηβείας, σχηματίζεται ο μαζικός αδένας του μαστού με αποτέλεσμα να προκαλείται ήπιος πόνος και ελαφρύ πρήξιμο.
- Αναπαραγωγική ηλικία. Μία εβδομάδα πριν την έμμηνο ρήση, παρατηρείται το προεμμηνορρυσιακό σύνδρομο όπου αυξάνονται τα επίπεδα των ορμονών, προκαλώντας κυτταρική υπερπλασία του μαστού με αποτέλεσμα το πρήξιμο που υποχωρεί, συνήθως, τις 2-3 πρώτες ημέρες της περιόδου.
- Εγκυμοσύνη. Ένα από τα πρώτα δείγματα της εγκυμοσύνης, είναι το πρήξιμο του στήθους που οφείλεται στην αύξηση των επιπέδων των ορμονών στον γυναικείο οργανισμό. Οι μαστοί επανέρχονται σταδιακά στην αρχική τους μορφή 2-3 μήνες μετά τη διακοπή του θηλασμού.
- Εμμηνόπαυση. Την περίοδο της εμμηνόπαυσης, παρατηρούνται αυξομειώσεις των ορμονών που συχνά εκδηλώνονται με πόνο και πρήξιμο στο στήθος.
- Μαστίτιδα. Την περίοδο του θηλασμού, μπορεί να εμφανιστεί φλεγμονή στον έναν μαστό, συνήθως, προκαλώντας πρήξιμο και πόνο.
- Απόστημα. Κάποιες φορές, επιπλοκή της μαστίτιδας είναι η δημιουργία αποστήματος στον μαστό που προέρχεται από απόφραξη και φλεγμονή του γαλακτοφόρου πόρου, επιφέροντας πόνο και πρήξιμο στο στήθος.
- Ινοκυστικοί μαστοί. Η ορμονική διέγερση προκαλεί διόγκωση των γαλακτοφόρων πόρων και κατακράτηση υγρών με αποτέλεσμα το στήθος να είναι βαρύ, επώδυνο και πρησμένο.
- Ορμονική θεραπεία. Η χρήση αντισυλληπτικών χαπιών, καθώς και η λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων για την εμμηνόπαυση ή για διάφορες άλλες θεραπείες μπορεί να προκαλέσουν πρήξιμο στο στήθος.
- Κάκωση μαστού. Κάποιος τραυματισμός ή η λήψη ιστού για βιοψία μπορεί να δημιουργήσει οίδημα στο στήθος.
- Διατροφικές συνήθειες. Η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης, αναψυκτικών και σοκολάτας συχνά συντελούν στο πρήξιμο του στήθους.
- Υπερβολικό άγχος. Το έντονο στρες μπορεί να απορυθμίσει τις γυναικείες ορμόνες, να υπάρξει κατακράτηση υγρών και ακολούθως, πρήξιμο στο στήθος.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Ο γυναικολόγος και ο χειρουργός μαστού θα κρίνει αν το πρόβλημα χρήζει αντιμετώπισης ή όχι. Πολλές φορές η κατάλληλη ορμονοθεραπεία όπως και η τροποποίηση κάποιων καθημερινών συνηθειών είναι αρκετά για να αποκατασταθεί το πρόβλημα.
