Προμήθειες τραπεζών προς τους πελάτες : Ξέρετε το ετήσιο συνολικό ποσό; Απίστευτο, προκλητικό και παράλογο

Υπερβολικές οι χρεώσεις προμηθειών από τις τράπεζες προς τους πελάτες τους, φτάνουν κοντά στα 1,7 δισ. ευρώ, ή στο 1,0% του ΑΕΠ! Είναι προκλητικό και παράλογο!

Τα τελευταία χρόνια  οι πιστωτικές δραστηριότητες των τραπεζών έχουν μειωθεί σημαντικά με αποτέλεσμα να στερούνται την βασικότερη πηγή εσόδων τους, δηλαδή τους τόκους. Αυτό τις έχει οδηγήσει να αναζητήσουν άλλες πηγές εσόδων, αυξάνοντας τις προμήθειες συναλλαγών αλλά και σε πολλές περιπτώσεις χρεώνοντας δραστηριότητες που στο παρελθόν ήταν δωρεάν.

Οι προμήθειες για διάφορες τραπεζικές εργασίες (διαχείριση καρτών, εμβάσματα, extrait κλπ) αποτελούν βασικό μέρος των χρεώσεων που επιβάλλονται σε ένα μεγάλο και διαρκώς διευρυνόμενο πλήθος τυπικών και απλών εργασιών των τραπεζών και ενώ υπάρχουν ευρωπαικοι κανονισμοί που περιορίζουν τις προμήθειες αυτές, δεν εφαρμόζονται (εδώ) οδηγώντας σε υπέρογκες αλλά και πολύ συχνά “πρωτότυπες” χρεώσεις.

Πόσο όμως έχουν αυξηθεί αυτές οι προμήθειες στην τελευταία πενταετία; Σ’ αυτό το ερώτημα απαντά αναλυτικά ο παρακάτω πίνακας. Όπως βλέπουμε το σύνολο των προμηθειών των τεσσάρων εισηγμένων “συστημικών” τραπεζών (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς) αυξάνεται σταθερά στα τελευταία χρόνια από € 1.237 εκατ. το 2015 σε € 1.617 εκατ. το τρέχον δωδεκάμηνο (Οκτ. 2019 έως Σεπ. 2020) σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσιευμένες καταστάσεις. Αυτά τα ποσά ήταν υψηλά ήδη στην αρχή της πενταετίας αλλά στην διάρκεια αυτής έγιναν υπέρογκα.

Ασφάλειες – Χρηματοοικονομικά στη Κορινθία

Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους του πόσο μεγάλα είναι αυτά τα ποσά αρκεί να τα δούμε ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το 2015 τα έσοδα των τραπεζών μόνο από τις προμήθειες ήταν το 0,70% του ΑΕΠ όλης της οικονομίας. Σήμερα τα έσοδα αυτά παραμένουν αδικαιολόγητα υψηλά σε αντίθεση με το συνολικό εισόδημα της χώρας το οποίο κατακρημνίζεται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια καθαρά διεκπεραιωτική και αυτοματοποιημένη διαδικασία να αποτελεί σχεδόν μια μονάδα (0,95%) του ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο δεν είναι απλά υψηλό. Είναι προκλητικό και παράλογο!

Αν εξετάσουμε τα έσοδα προμηθειών των τραπεζών ως ποσοστό των συνολικών τους εσόδων παρατηρούμε πως απο 15,4% που ήταν το α’ εξάμηνο του 2015 έφτασαν στο 21% το 2018, την χρονιά δηλαδή που τα έσοδα από πιστωτικές εργασίες βρίσκονταν στο ναδίρ των τελευταίων 5 εξεταζόμενων ετών. Αυτό μας δείχνει το μέγεθος της εκτροπής που έχει υποστεί το επιχειρηματικό μοντέλο των τραπεζών αλλά και την ανελαστικότητα αυτων των χρεώσεων που τότε κυριολεκτικά στήριξαν τα έσοδα τους.  Όπως εύλογα συμπεραίνει όποιος βλέπει αυτά τα στοιχεία, τα τελευταία πέντε χρόνια οι τράπεζες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις συνθήκες ολιγοπωλίου που επικρατούν στην ελληνική αγορά αλλά και την έλλειψη επαρκούς ελέγχου από τις αρχές.

Κατα την διάρκεια της προηγούμενης κρίσης οι τράπεζες χρειάστηκαν την στήριξη της κοινωνίας και την πήραν παρά την θέληση αυτής. Αντί να αλλάξουν στο μεσοδιάστημα πρακτικές και να χρησιμοποιήσουν τις εξελίξεις της τεχνολογίας για να μειώσουν κι άλλο τα κόστη λειτουργίας τους προσφέροντας φθηνότερες υπηρεσίες ως ανταπόδοση αυτής της βοήθειας, αυτές συνεχίζουν να  ζητούν επιπλέον ποσά για να διενεργήσουν τις απαραίτητες συναλλαγές των πολιτών που μάλιστα εν μέσω πανδημίας, αδυνατούν να τις πραγματοποιήσουν με διαφορετικό τρόπο. Όμως, έτσι -δυστυχώς για εκείνες αλλά και όλους μας- θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δικαιολογούν τις φωνές που τις κατηγορούν για παρασιτισμό σε βάρος της κοινωνίας.