Ποιος δεν θυμάται, άραγε, τα χρόνια της δεκαετίας του ’80 όταν σε κάθε γειτονιά πόλεως ή χωριού αυτού του τόπου τα «κομματικά καφενεία» έδιναν και έπαιρναν;
Θα πρέπει να έχει γεννηθεί κάποιος μετά το ’90 -να ανήκει δηλαδή στις πιο σύγχρονες γενιές- ώστε να μην έχει ιδέα για τα «μπλε», τα «πράσινα» και μέσα μέσα και κάποια «κόκκινα» καφενεία. Σε αυτούς τους χώρους, που βέβαια ουδεμία σχέση είχαν μεταξύ τους, καθώς κανένας δεν μπορούσε να πάει ούτε για πλάκα απ’ το ένα στο άλλο, γινόταν όλη η πολιτική ζύμωση και έπεφτε και η γραμμή για τη σχετική προπαγάνδα.
Τα κομματικά καφενεία του 1980 ήταν, τοιουτοτρόπως, ένα είδος ίντερνετ της εποχής∙ όπου όποια απορία κι αν είχες περί της πολιτικής (που εν τω μεταξύ συνέχεια εξελισσόταν), λυνόταν πάραυτα. Πάντα θα υπήρχε εκεί κάποιος που θα γνώριζε να ενημερώσει σχετικά με το άλφα ή βήτα θέμα ή να παραπληροφορήσει κιόλας, ώστε να ξεκινήσει το παίγνιο να κλιμακώνεται για τα καλά και επιτέλους τα αντίπαλα μαγαζιά «να έρθουν στα χέρια» για θέματα δεύτερης, τρίτης, ακόμη και τέταρτης σημασίας!
Οι καφετζήδες, πράγματι, έκαναν χρυσές δουλειές! Δεν ασχολούνταν οι ίδιοι με την πολιτική -πού να προλάβαιναν άλλωστε!-, ωστόσο το πρόσωπο του καφετζή έπαιζε καταλυτικό και καθοριστικό ρόλο: έπρεπε να είναι καπάτσος, δοκιμασμένος, πιστός στο κόμμα που υπηρετούσε και να τα πηγαίνει καλά με όλους τους κομματάρχες που μαζεύονταν – ο καθένας για το δικό του ακροατήριο ασφαλώς και με «μισές κουβέντες» μη και καταλάβει τίποτε κανένας υπολογίσιμος αντίπαλος.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει περίπου 35-40 χρόνια! Τα κομματικά καφενεία έχουν εκλείψει -αν και αραιά και πού μπορείς να ανταμώσεις τέτοια ως κατάλοιπα ή ως συλλεκτικά κομμάτια-, ωστόσο τον ρόλο τους έχουν αναλάβει και παίζουν άλλα μέσα – κοντολογίς τεχνικά.
Δεν χρειάζεται πλέον ο καφετζής και ο τοπικός κομματάρχης για τη δουλειά (!), ούτε χρειάζεται να ξημεροβραδιασθούν όλοι πίνοντας καφέ ή άλλα επισφαλή οινοπνευματώδη: φτάνει ένας… ψημένος ιδιοκτήτης site, ένας επιτήδειος προγραμματιστής που να ξέρει καλά την προβολή, τη διαφήμιση και την προπαγάνδα σε όλα τα social media και όλα είναι ok. Η ίδια μέθοδος ακολουθείται, άλλωστε, και ο ίδιος στόχος υπηρετείται!
Οσο και αν οι καιροί άλλαξαν, λοιπόν, όσο και αν η «τεχνική» καθορίζει τις εξελίξεις, η φιλοσοφία και η κυρίως ειπείν πρακτική των εκλογών (βλ. και ψηφοθηρία) στον τόπο μας επ’ ουδενί να αλλάξουν! Εχουν, αλίμονο, γερές ρίζες που δύσκολα ξεριζώνονται και, φευ, ακόμη πιο δύσκολα αλλάζουν…
