Ένα μικρό καταπράσινο χωριουδάκι στην αγκαλιά των Γερανίων, μια εκδρομή που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, πράσινο και μπλε, πεζοπορικές διαδρομές μέσα στο δάσος, αλλά και καλό φαγητό, καφεδάκι, τσάι με βότανα μέσα στα δέντρα και τα τρεχούμενα νερά. Εκεί όπου ακομα και το καλοκαίρι ένα ζακετάκι είναι απαραίτητο.
Καλώς ήρθατε φίλοι μου στα Πίσια.
Καμιά ώρα μακριά από την Αθήνα βρίσκεται το Λουτράκι κι από εκεί ένα δεκαπεντάλεπτο δρόμο ακόμα, μέσα από πανέμορφο δάσος και με θέα σε πρώτο πλάνο το μπλε του Κορινθιακού ή το απόκοσμο σχήμα της λίμνης Βουλιαγμένης και πέρα μακριά τον βράχο του Ακροκορίνθου και τα παράλια της Κορινθίας, βρίσκονται τα Πίσια.
Σε υψόμετρο 650 μέτρων, λίγο πιο πάνω από την Περαχώρα, μέσα στο δάσος των Γερανίων με πεύκα, κουμαριές και σκίνους, με πλατάνια και με όλων των ειδών τα αγριολούλουδα. Πρόκειται για ένα μικρό χωριό, σκαρφαλωμένο στη ράχη ενός βουνού, στο οποίο μια βαθιά ρεματιά με πολλά νερά, δίνει μια ιδιαίτερη ομορφιά και στο οποίο εκτός από τους 150 κατοίκους του, θα μπορούσατε να συναντήσετε νεράιδες και ξωτικά, πλάσματα του δάσους και των νερών.
Τα Πίσια ξεκουράζονται στην αγκαλιά των Γερανείων και περπατώντας στα δρομάκια τους θα έχετε συνοδεία σας τη μουσική από το κελάηδισμα των πουλιών και του θροΐσματος των φύλλων, δροσιά από τα πεύκα και έναν πανέμορφο γαλανό ουρανό.
Στην μικρή κεντρική τους πλατεία, με την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μητρόπολη των Πισίων, η οποία ανήκει στο ρυθμό της τρίκλιτης βασιλικής και η οποία πρώτο οικοδομήθηκε τον 18ο αιώνα, να δεσπόζει, μπορείτε να απολαύσετε το φημισμένο φαγητό αφήνοντας τις αισθήσεις σας να περιπλανηθούν σε όλο αυτό το καταπράσινο δροσερό σκηνικό που απλώνεται μπροστά σας.