Με το άγχος της επιβίωσης ζουν εδώ και μήνες οι μουσικοί, που εργάζονται σε καταστήματα εστίασης, τα οποία έχουν κλείσει δύο φορές έως τώρα, λόγω της πανδημίας. Πρόκειται για έναν ακόμη κλάδο που πλήττεται σφοδρά από την κρίση του κορονοϊού, που σαρώνει και τη χώρα μας από τον περασμένο Μάρτιο, οδηγώντας χιλιάδες ανθρώπους στον “πάγο” των αναστολών συμβάσεων ή ακόμη και εκτός αγοράς εργασίας. Δίνοντας τη δική τους προσωπική μάχη, δεν είναι λίγοι αυτοί οι μουσικοί που έχουν αναγκαστεί να αλλάξουν ακόμη και επάγγελμα προκειμένου να καταφέρουν να βγάλουν τον μήνα και να πληρώσουν τους λογαριασμούς και τις υποχρεώσεις τους, που εξακολουθούν να “τρέχουν”. Το πλήγμα στον κλάδο ξεκίνησε με το πρώτο κύμα της πανδημίας, όταν επιβλήθηκε η πρώτη καραντίνα σε μία προσπάθεια να περιοριστεί η μετάδοση του κορονοϊού και επέστρεψε το φθινόπωρο με την έλευση του δεύτερου κύματος και το δεύτερο lockdown, που σήμανε και νέο “λουκέτο” στα καταστήματα εστίασης. Το μέλλον αβέβαιο, καθώς ακόμη κι όταν αρθεί το lockdown, παραμένει αδιευκρίνιστο το πότε και υπό ποιες συνθήκες θα επαναλειτουργήσουν τα καταστηματα εστίασης και πόσα απ’ αυτά θα καταφέρουν τελικά να ανοίξουν. Το enikos.gr μίλησε με τρεις νέους ανθρώπους, επαγγελματίες μουσικούς, που εργάζονται σε σχετικά μικρές επιχειρήσεις, τα “μαγαζιά της γειτονιάς”, ομορφαίνοντας με τις μουσικές και τις φωνές τους τις βραδιές μας. Η αγωνία τους για το “αύριο” είναι έκδηλη, όπως και ο θυμός τους γιατί νιώθουν εγκατάλειψη από την Πολιτεία, που όπως λένε δεν τους έχει στηρίξει ουσιαστικά όλο αυτό το διάστημα.
“Τραγική η κατάσταση των μουσικών”
“Η κατάσταση των μουσικών από την πρώτη καραντίνα έως και σήμερα είναι ‘τραγική’. Βιώνουμε τον πλήρη εξευτελισμό της τέχνης, γενικά των τεχνών”, αναφέρει ο Ανδρέας Παππάς. Όπως υπογραμμίζει, “από την στιγμή που η εστίαση κατεβάζει ρολά, ο μουσικός έρχεται στην δύσκολη θέση να ψάξει να βρει εισόδημα κάπου αλλού, σε δουλειές που δεν έχει ξανακάνει και πολύ πιθανόν να μην μπορεί να κάνει αποτελεσματικά. Η ιδιότητα του μουσικού δεν έχει πλέον υπόσταση”.
Σε αυτό το πλαίσιο, τονίζει πως “το κράτος δίνοντας δύο επιδόματα (μπορεί και ένα, ίσως και κανένα σε κάποιους μουσικούς) από τον Μάρτιο μέχρι τον Νοέμβριο υποτιμάει τις τέχνες και τον πολιτισμό. Θα έπρεπε τα επιδόματα να είναι περισσότερα έτσι ώστε να μπορούμε να βγάλουμε ‘τα προς το ζην'”.
Αναφερόμενος στο μέλλον των μουσικών, “κάθε μέρα γίνεται όλο πιο αβέβαιο”, τονίζει, καθώς “πολλοί χώροι καθημερινά κλείνουν γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Οι μουσικοί είναι τόσοι πολλοί και η “πίτα” όσο πάει γίνεται μικρότερη”.
Χαρακτηρίζει δε, “παράλογη” την απόφαση οι τραγουδιστές να μην χρησιμοποιούν μικροφωνική στους χώρους εστίασης, λέγοντας ότι “στο τέλος θα μας κάνουν να ‘σιχαθούμε’ την δουλειά μας γιατί θα πρέπει να δίνουμε τα λεφτά μας στους φωνίατρους”.
“Δεν περιμέναμε κάποιον ιό για να νιώσουμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας”
“Οι άνθρωποι των τεχνών ποτέ δεν ζούσαν εύκολα, ζούμε σε μια χώρα που δεν αναγνωρίζει ότι αυτό που κάνουμε είναι επάγγελμα. Θεωρείται δεδομένο ότι ένας μουσικός ή ένας ηθοποιός δεν θα ασφαλιστεί, ότι θα δουλεύει υπερβολικές ώρες και θα πληρώνεται λίγο ή ετεροχρονισμένα, και αυτό ισχύει είτε παίζεις σε κάποιο μαγαζάκι είτε τραγουδάς στην Λυρική”, αναφέρει η Γεωργία Ζαχαριάδη.
Όπως εξηγεί, “δεν περιμέναμε κάποιον ιό για να νιώσουμε πολίτες δεύτερης κατηγορίας” για να συμπληρώσει πως “εδώ και μήνες ακυρώνονται παραστάσεις για τις οποίες έχουμε κάνει πρόβες που κανείς δεν θα μας πληρώσει, με την απαγόρευση της μικροφωνικής ουσιαστικά μας φιμώνουν χωρίς καμία λογική. Επιπλέον τα κριτήρια που ορίζουν το ποιος θα πάρει επίδομα και ποιος όχι δείχνουν ότι οι ιθύνοντες δεν γνωρίζουν την φύση της δουλειάς μας με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των καλλιτεχνών να μείνουν χωρίς στήριξη”.
“Δεν ζητάμε ειδική μεταχείριση, ζητάμε τα αυτονόητα”, λέει η Γεωργία και καταλήγει λέγοντας ότι “το μέλλον είναι αβέβαιο όχι μόνο για τους καλλιτέχνες αλλά για όλους, ένα πράγμα είναι σίγουρο ότι η τέχνη θα βρει τρόπο να επιβιώσει, δεν ξέρω αν μπορώ να πω το ίδιο και για τους καλλιτέχνες”.
“Θα παλέψουμε για να μπορούμε να ζούμε από την τέχνη μας και την εργασία μας”
“Πάρα πολλοί μουσικοί είναι χωρίς δουλειά και ουσιαστικά ακάλυπτοι οικονομικά επί 7 μήνες καθώς τα μέτρα της κυβέρνησης σε καμία περίπτωση δε συμπεριέλαβαν τους πάντες”, λέει ο Αναστάσης Κατσαβός, αναφερόμενος στην κατάσταση που βιώνουν οι μουσικοί από το πρώτο lockdown έως και σήμερα.
Ο ίδιος, που είναι και μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου, τονίζει πως “υπάρχουν πολύ σημαντικά ζητήματα όπως οι υποχρεώσεις στην εφορία και οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ που τρέχουν κανονικά ενώ ο μουσικός είτε είναι άνεργος είτε επιδοτούμενος με 534€ . Αυτό το θέμα έθιξε σε πρόσφατη κινητοποίηση του ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος στο ΥΠΟΙΚ το οποίο έδειξε την συνηθισμένη αδιαφορία απαντώντας μας ότι ισχύει ό,τι και για όλους τους άλλους εργαζόμενους μη λαμβάνοντας υπόψιν την ιδιαιτερότητα ανθρώπων που είναι άνεργοι-υποαπασχολούμενοι επί 7 μήνες. Ουσιαστικά όλο αυτό το διάστημα ότι μέτρο στήριξης έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση προκύπτει μετά από κινητοποίηση του ΠΜΣ. Ακόμα και όταν «άνοιξε» η οικονομία οι πιο πολλοί μουσικοί δεν βρήκανε δουλειά, η κίνηση στα μαγαζιά ήταν πολύ μειωμένη και όποιος έκανε έστω και ΕΝΑ ένσημο έχανε το επίδομα ειδικού σκοπού”.
Και ο ίδιος αναφέρεται στην απαγόρευση της χρήσης μικροφωνικής εγκατάστασης στους χώρους εστίασης. “Το πιο πρόσφατο χτύπημα της κυβέρνησης πριν το νέο lockdown (το οποίο προέκυψε με πλήρη ευθύνη της καθώς δε φρόντισε το ΕΣΥ και άλλους κρατικούς τομείς όπως τα ΜΜΜ και οι σχολικές τάξεις) απαγόρευσε τη χρήση μικροφωνικής εγκατάστασης με αποτέλεσμα να εξαντλούμε τα φυσικά μας όρια, ακόμα περισσότεροι συνάδελφοι έχασαν ακόμα κι αυτές τις λίγες δουλειές που είχαν και μεγάλωσε ο κίνδυνος διασποράς καθώς φωνάζαμε πιο δυνατά να ακουστούμε με αποτέλεσμα την έκκριση σίελου τόσο ως προς τον συνάδελφο μας όσο και ως προς το κοινό”, αναφέρει.
Σύμφωνα με τον Αναστάση, “τα μέτρα στήριξης που θα μας προστάτευαν από την κατάσταση θα ήταν το πάγωμα όλων των υποχρεώσεων σε εφορία-ΔΕΚΟ και ταυτόχρονα η επιδότηση όλων ανεξαιρέτως των μουσικών σε όποια σχέση εργασίας και αν υπάγονται, ακόμα και αν είναι άνεργοι. Φάνηκε εδώ ότι το μητρώο καλλιτεχνών δεν ήταν ένας μηχανισμός για να ξεκαθαρίσει ο χώρος των καλλιτεχνών αλλά για να μας διχάσει σε επιδοτούμενους και μη σε καλλιτέχνες και μη, ανάλογα με το ποιος έχει ή δεν έχει ένα εισοδηματικό συμπλήρωμα”.
Σχετικά με το μέλλον του κλάδου, το χαρακτήρισε “ζοφερό”, καθώς, όπως εξηγεί “και εμείς επηρεαζόμαστε από την νέα οικονομική κρίση που αφορά και την εστίαση και η οποία επιταχύνθηκε από την πανδημία αλλά έχει άλλα αίτια πιο βαθιά. Όλοι οι μουσικοί όμως θα παλέψουμε ενωμένοι με το Σωματείο μας μπροστά για να καλύψουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Για να μπορούμε να ζούμε από την τέχνη μας και την εργασία μας!”.
enikos.gr
