Συγκλονιστική συναυλία με τη Μ. Φαραντούρη για την Πρωτομαγιά και το δίκιο της τάξης μας (VIDEO – ΦΩΤΟ)
Ένα πρόγραμμα όπου εναλλάσσονταν οι μελωδικές μπαλάντες με τα ρυθμικά εμβατήρια, ένα πρόγραμμα πλημμυρισμένο με νότες και στίχους μεγάλων συνθετών και ποιητών που έκαναν τραγούδια τους αγώνες, τους πόθους και των αγωνίες των ανθρώπων του μόχθου, σμιλεμένο με τις μοναδικές ερμηνείες της Μαρίας Φαραντούρη ήταν αυτό που απόλαυσαν οι χιλιάδες του κόσμου που συμμετείχε στη μεγάλη συναυλία της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά.
Το τραγούδι-ύμνο στην πάλη της εργατικής τάξης «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες» από τον «Επιτάφιο» του Γ. Ρίτσου τον οποίο ο ποιητής έγραψε όταν είδε στον «Ριζοσπάστη» της 10ης Μαΐου 1936
Για να συνεχίσει με ένα πρόγραμμα που από τις πρώτες νότες φάνηκε ότι ήταν πολλά υποσχόμενο, αφού ακολούθησε το «Εις Σάμον» του Ανδρέα Κάλβου, μελοποιημένο τα μαύρα χρόνια της χούντας από τον Μ. Θεοδωράκη, να σημαίνει εμβληματικά ότι «θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία»,
Ακολούθησε ένα πρόγραμμα με εμβληματικά διαχρονικά τραγούδια μεγάλων συνθετών και ποιητών, εμπνευσμένα από τις αγωνίες, τους αγώνες, και τους πόθους των ανθρώπων του μόχθου.
Ανεβαίνοντας στη σκηνή, η Μαρία Φαραντούρη, απευθυνόμενη στο κοινό του κατάμεστου γηπέδου που την υποδέχτηκε με ένα θερμό χειροκρότημα, ανέφερε:
«Θέλω να ευχαριστήσω το ΚΚΕ και όλους εσάς που μου κάνατε την τιμή να με καλέσετε να τραγουδήσω σε αυτήν τη συναυλία, αφιερωμένη στη μεγάλη γιορτή των εργατών και εργαζομένων όλου του κόσμου, την Εργατική Πρωτομαγιά.
Στους αγώνες τους για μια καλύτερη ζωή, για μια καλύτερη κοινωνία που βοηθάει, που ενδιαφέρεται για τις ανάγκες των ανθρώπων και για τα όνειρά τους.
Πολλές φορές έχω τραγουδήσει σε εκδηλώσεις που διοργανώνει το ΚΚΕ, πρόσφατα ήμασταν και στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, στο αφιέρωμα στη μουσική του Μίκη. Έχει παράδοση το ΚΚΕ στη δημιουργία εκδηλώσεων πολιτιστικών, καλλιτεχνικών συναυλιών με συμμετοχή πολλή του κόσμου και ιδίως της νεολαίας. Αυτά δεν ξεχνιούνται ποτέ και σας το λέω γιατί πολύ μικρή, στα χρόνια τα παλιά, που ήμουν εγώ έφηβη, νέα, στη μεταπολίτευση, θυμάμαι που τραγουδούσα στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ μαζί με τον Μίκη, μαζί με τον Μάνο Λοΐζο και με τις προσωπικές μου συναυλίες, τη δική μου ορχήστρα.
Και χαίρομαι γιατί το ΚΚΕ συνεχίζει να δημιουργεί, πραγματικά, πολιτισμό, να υποστηρίζει την Τέχνη και τους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα αυτούς τους δύσκολους καιρούς και το κάνει με ουσιαστικό τρόπο. Εγώ μόνο να σας πω ότι κρατάω μέσα μου ζωντανό το σύνθημα που λέγαμε από τότε: Αγωνιζόμαστε και τραγουδάμε, τραγουδάμε και αγωνιζόμαστε».
