Με το πιάτο μονίμως γεμάτο, μάδημα στο τρυφερό ψητό της γαλοπούλας, το πηρούνι να έχει πάρει φωτιά -μία στη σαλάτα, δύο στις πατάτες- και κάθε τόσο βουτιά στην τυροκαυτερή. Κρασί ή μήπως μπύρα; Σε κάθε περίπτωση το ποτήρι γέμισε δις (και τρις). Κάπως έτσι πέρασαν παραμονή και Χριστούγεννα ανήμερα και ξημέρωσε η Τρίτη των ενοχών.
Οχι για όσα φάγαμε, φευ, έχουμε και τα τρανά τραπέζια της Πρωτοχρονιάς μπροστά μας! Για τη γαλοπούλα που (σίγουρα) περίσσεψε και μάλιστα κάμποση. Εμπρός καλά μου κιτάπια να δούμε πώς θα την αξιοποιήσουμε τις επόμενες ημέρες. Δεν πετάμε τίποτα, κανένα υλικό δεν πηγαίνει χαμένο, πόσο μάλλον ένα νόστιμο –αν το γλασάρατε όπως έπρεπε– πουλερικό.
Την εβδομάδα μετά τα Χριστούγεννα κάθε χρόνο έχω σε πρώτη ζήτηση το «σαν σουφλέ» της Αμαλίας Λογαρά, μέγα κόλπο για τη γαλοπούλα που περίσσεψε. Για το βράδυ σάντουιτς, με μαγιονέζα, λίγο μαρούλι και ντομάτα. Μήπως και μερικές πιπεριές και μανιτάρια; Περίφημα!
Εντάξει, τακτοποιήθηκαν οι πεινασμένοι και σήμερα. Μα μένει μπόλικο ψαχνό ακόμα, οπότε καταφεύγω στα υπόλοιπα φαμόζα κόλπα της. Πρώτον την χωρίζω σε κομμάτια, τα βάζω στην κατάψυξη σε σακούλες που κλείνουν ερμητικά. Εδώ μπορεί να μείνει ως και μία εβδομάδα χωρίς να αλλοιωθεί σημαντικά η γεύση της. Ε ναι, δεν θα έχει τη χαρά της αχνιστής αλλά παραμένει γευστική.
Οταν αποφασίσω να την ξεπαγώσω, δεν την βγάζω απευθείας στον πάγκο. Πρώτα στο ψυγείο να επανέλθει «με το μαλακό» και στη συνέχεια εκτός για 20 λεπτά τουλάχιστον. Επειτα φέρτε τηγάνια, φέρτε ταψιά και κατσαρόλες. Την χειρίζομαι όπως ακριβώς το κοτόπουλο και ξεκινάμε:
Θα την μπλέξω με πιπεριές και τυριά σε γέμιση για κρέπες.
Ψιλοκομμένη σε κόκκινες ή λευκές σάλτσες για μακαρονάδες.
Κομμένη σε μικρά κομμάτια θα ταιριάξει ωραία σε μια εύκολη πίτα.
Μέσα σε σαλάτες, να γίνουν χορταστικές και να με «κρατήσουν» για βράδυ.
Προς το τέλος της εβδομάδας, πανάρισμα και στο τηγάνι ή τον φούρνο και δίπλα μια καλή τηγανιά πατάτες.
Θα το χαρούν μικρά και μεγάλα πιτσιρίκια!
