Ένα θέμα των ημερών μας στην Κόρινθο είναι η νέα πλατεία Παναγή Τσαλδάρη και η τοποθέτηση ενός μνημείου σε αυτήν.
Θα ήταν ευτυχές να αποτελούσε το μεγάλο δίλημμα και πρόβλημα της πόλης. Αν και μονοπωλεί όμως το ενδιαφέρον, δεν είναι πιο σημαντικό από το τραγικής κατάστασης οδικό δίκτυο εντός του αστικού ιστού, από τον ανεπαρκέστατο δημοτικό φωτισμό, από το αφρόντιστο και περιορισμένο πράσινο,
από την ημιτελή και σε ορισμένες περιπτώσεις παντελώς απούσα καθαριότητα.
Έχουν γραφτεί πολλά όμως για όλα αυτά. Θέλω απλά να δείξω μερικές εικόνες που φοβάμαι ότι θα έρθουν να στοιχειώσουν και την νέα πλατεία, είτε έχει έναν Άγιο να την φυλά είτε όχι, γιατί απλά είναι άσχημες εικόνες που θα μπορούσαν να διορθωθούν εύκολα, γρήγορα και με μικρό κόστος αλλά δεν έχει γίνει αυτό λόγω αδιαφορίας.
Διαλυμένο παγκάκι έξω από το μοναδικό μουσείο εντός πόλης, το Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο φυσικά έχει ένα προαύλιο εγκαταλειμμένο.
Σπασμένο παγκάκι ψηφιδωτό, έργο τέχνης ουσιαστικά, στην πλατεία Φλοίσβου. Σπασμένα και βαμμένα ψηφιδωτά σε χτιστά παγκάκια και τραπέζια στη ίδια πλατεία.
Μια πλατεία που το πράσινο της είναι περιβαλλοντικό <<έγκλημα>>, που το συντριβάνι υπολειτουργεί πιο συχνά από ότι λειτουργεί σωστά, που το δάπεδο της δεν έχει πλυθεί ποτέ.
Εικόνες τέτοιες μπορούμε να δούμε φυσικά στους περισσότερους χώρους όπως το προαύλιο του Δικαστικού Μεγάρου, στις πλατείες σε Συνοικισμό, Αγία Άννα, Άγιο Γεώργιο.
Γιατί να είναι εξαίρεση και η νέα πλατεία όταν με το καλό ολοκληρωθεί?
Συμβουλή λοιπόν. Ο Δήμος ας δείξει ότι νοιάζεται για την πόλη διορθώνοντας όλα αυτά που είναι μέσα στις δυνατότητες του και όχι διχάζοντας τους πολίτες με νέα έργα αμφιλεγόμενης αισθητικής και λειτουργικής αξίας. Ο τουρίστας δεν θα περάσει μέσα από τους βρώμικους πεζόδρομους με τα σπασμένα πλακάκια για να δει ένα ψηφιδωτό Αγίου σε μία πλατεία που δεν θα υπάρχει ένας ίσκιος να ξαποστάσει. Έτσι μια απλή άποψη.
