Ζούμε στην Ελλάδα της κρίσης, των μνημονίων, της αβεβαιότητας, της οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής αστάθειας. Οι μισθοί συρρικνώνονται, οι φόροι αυξάνονται, η ανεργία αγγίζει το 25% και η ανάπτυξη που περιμέναμε δεν ήρθε ποτέ. Τεράστιο είναι το πλήγμα που έχουν δεχθεί οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αφού υπολογίζεται πως από το 2008 έως το 2014  έκλεισαν πάνω από 200.000, κυρίως εμπορικές. Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία έρευνας που διενήργησε το ΙΜΕ-ΓΣΕΒΕΕ σε συνεργασία με την εταιρεία MARC, 27,3% των μικρών επιχειρήσεων κινδυνεύει να κλείσει μέσα στο επόμενο εξάμηνο. Οι επιχειρηματίες μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων ζουν υπό καθεστώς ανασφάλειας και φόβου πιστεύοντας πως το επόμενο διάστημα θα έχουν σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας και πιθανά θα αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο.

Την ίδια στιγμή, μεγάλοι όμιλοι εταιρειών ανθίζουν κι αυξάνουν τα κέρδη τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ισπανικός πολυεθνικός όμιλος Inditex (Bershka, Stradivarius, Pull & Bear, Oysho, Zara, Massimo Dutti), με αύξηση του συνολικού τζίρου του να ανέρχεται στο 26%. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση, με αποτέλεσμα τα κέρδη του ομίλου να αυξήθηκαν ανεξαρτήτως ακόμα και των capital controls, αφού ακόμα και τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο παρουσιάστηκε άνοδος. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πρόθεση του ομίλου να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές της χώρας μας.

Τεράστιο πρόβλημα έχει δημιουργηθεί και στις επιχειρήσεις με λιανεμπόριο τροφίμων. Η εξαφάνιση των παραδοσιακών μεμονωμένων καταστημάτων τροφίμων (αρτοποιεία, κρεοπωλεία κ.λπ.)  φτάνει στο 27% ενώ των μίνι μάρκετ στο 20%. Οι μεγάλες αλυσίδες σουπερ μάρκετ προσθέτουν όλο και περισσότερα σχετικά προϊόντα με  χαμηλότερες τιμές με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να καθίσταται ανύπαρκτος.

Έτσι λοιπόν, όσο περνάει ο καιρός τα μαγαζάκια της γειτονιάς θα εξαφανίζονται και την θέση τους θα παίρνουν τεράστια, μοντέρνα κτήρια που θα καλύπτουν τις εμπορικές σου ανάγκες. Θα είναι πλήρως οργανωμένα με πλούσιο εμπόρευμα και έναν στρατό ανθρώπων να φροντίζει γι αυτά. Θα έχουν τμήματα μάρκετινγκ, λογιστηρίου, πωλήσεων, εξυπηρέτησης πελατών, προσλήψεων και ανθρώπους να τα στελεχώνουν που θα έχουν διάφορους τίτλους όπως executive assistant, product manager, food and beverage manager κ.λπ .Όλα θα είναι στα αγγλικά για να προσδίδουν μεγαλύτερο κύρος. Όταν θα θες να μάθεις αν υπάρχει το μπλε φόρεμα που είδες στη βιτρίνα, θα παίρνεις τηλέφωνο και θα πατάς το 2 για να συνδεθείς με το αρμόδιο τμήμα. Μια άγνωστη φωνή θα σε ενημερώνει και θα σε ευχαριστεί που τους προτιμάς όχι γιατί το εννοεί, αλλά γιατί έτσι την έχει εκπαιδεύσει το τμήμα του μάρκετινγκ ότι πρέπει να κάνει.

Η κυρία Μαριάννα από την άλλη, που έχει το συνοικιακό μαγαζί με τα ρούχα στη γωνία του σπιτιού σου θα σου απευθυνόταν με το όνομα σου, θα σε ρώταγε τι κάνεις και πως τα πηγαίνει ο γιος σου στο πανεπιστήμιο. Πιθανότατα θα είχε ένα μόνο μπλε φόρεμα στο νούμερό σου μα θα στο κρατούσε για να πας να το δοκιμάσεις και να δεις αν σου πηγαίνει. Στην τιμή θα σου έλεγε πως θα τα βρίσκατε αφού καταλάβαινε πως με παιδί που σπουδάζει στην επαρχία τα έξοδά σου έχουν αυξηθεί. Ο κυρ-Νίκος ο κρεοπώλης από την άλλη θα σου έβρισκε το πιο μαλακό κομμάτι κρέας και ο κυρ-Κώστας ο μανάβης τις νοστιμότερες ντομάτες. Δε θα σε άφηναν να ψωνίσεις κάτι που γνωρίζουν πως δεν είναι νόστιμο ή ποιοτικό. Γιατί η σχέση σου με τους εμπόρους της γειτονιάς δεν είναι απρόσωπη. Δε σου λένε καλημέρα επειδή το είπε ο υπεύθυνος μάρκετινγκ αλλά γιατί έτσι νιώθουν.

Το μαγαζί της γειτονιάς σου χρειάζεται την υποστήριξή σου γιατί αυτοί οι άνθρωποι πάσχισαν όλοι τους τη ζωή για να δημιουργήσουν και να κρατήσουν αυτό το μαγαζάκι που εσύ τώρα σνομπάρεις. Ίσως οι τιμές τους είναι λίγο πιο ακριβές και η ποικιλία τους πιο περιορισμένη μα είναι λογικό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μεγαλοεπιχειρηματίες με τεράστια κεφάλαια και είναι φύση αδύνατον να ανταγωνιστούν τεράστιες πολυεθνικές. Όταν όμως εσύ θα ψωνίσεις τα φρούτα της εβδομάδας από τον κυρ-Κώστα, εκείνος με τη σειρά του όταν θα  χρειαστεί παπούτσια θα τα ψωνίσει απ’ το μαγαζί της θείας σου. Γιατί είμαστε αλυσίδα στην οποία ποτέ δε θα μπορέσει να γίνει κρίκος της ένας μεγάλος όμιλος. Γιατί ο όμιλος δε σε ξέρει και ούτε έχει καμιά όρεξη να σε μάθει. Για εκείνον είσαι ακόμα μερικά ευρώ, με τα οποία συνήθως δεν καλοπληρώνει καν το παιδί σου που μπορεί να εργάζεται γι’ αυτόν.

Τα μικρά μαγαζιά να τ’ αγαπάς. Όπως τους ανθρώπους που σου χαμογελάνε το πρωί και σου λένε καλημέρα. Να τα στηρίζεις όσο μπορείς. Αύριο μπορεί μια από τις 63.000 επιχειρήσεις που προβλέπεται να κλείσουν να είναι του πατέρα σου.

Πηγές:

naftemporiki.gr

kathimerini.gr

toxrima.gr

sknews.gr